Wymagania ADR
Wymagania ADR dotyczą:
– Oznakowania sztuki przesyłki
Każda sztuka przesyłki powinna być oznakowana w sposób czytelny i trwały numerami rozpoznawczymi zawartych w niej towarów niebezpiecznych poprzedzonymi literami „UN” oraz nalepkami zgodnie ze wzorem zawartym w Umowie ADR. Jeżeli nie stosuje się zwolnienia ze względu na ilości ograniczone LQ opakowanie powinno posiadać certyfikat. W przypadku dużych pojemników do przewozu luzem (DPPL) oznakowanie sztuki przesyłki powinno być umieszczone na dwóch przeciwległych bokach pojemnika.
– Oznakowania jednostki transportowej
Jednostka transportowa przewożąca sztuki przesyłki materiałów niebezpiecznych powinna być oznakowana tablicami barwy pomarańczowej. Jednostki przewożące towary niebezpieczne w cysternach lub luzem powinny zawierać dodatkowo tablice z numerami rozpoznawczymi zagrożenia oraz powinny być oznakowane nalepkami ostrzegawczymi ADR.
– Dokumentu przewozowego
Dokument przewozowy powinien zawierać następujące informacje dotyczące każdego materiału i przedmiotu niebezpiecznego przeznaczonego do przewozu:
(a) numer UN poprzedzony literami „UN”
(b) prawidłową nazwę przewozową, uzupełnioną, o ile jest to wymagane, podaną w nawiasie nazwą techniczną
(c) – dla materiałów i przedmiotów klasy 1: kod klasyfikacyjny. W przypadku, gdy występują numery wzorów nalepek inne niż 1, 1.4, 1.5 i 1.6, numery tych wzorów powinny być podane w nawiasie po kodzie klasyfikacyjnym
– dla materiałów promieniotwórczych klasy 7: numer klasy – „7”
– dla materiałów i przedmiotów pozostałych klas: numery wzorów nalepek oraz numery wzorów nalepek wymaganych na podstawie przepisu szczególnego. Jeżeli występuje więcej niż jeden numer wzoru nalepki, to numery następujące po numerze pierwszym powinny być podane w nawiasie. W przypadku materiałów i przedmiotów, dla których nie podano żadnego numeru wzoru nalepki, należy podać w jego miejsce numer klasy
(d) grupę pakowania, o ile została przypisana do danego materiału, która może być poprzedzona literami „PG” (np. „PG II”) lub literami odpowiadającymi wyrazom „Grupa Pakowania” w językach używanych zgodnie z przepisami ADR
(e) liczbę i określenie sztuk przesyłki, o ile występują; kod opakowania może być użyty jedynie jako uzupełnienie określenia sztuki przesyłki (np. jedna skrzynia (4G))
(f) całkowitą ilość każdego z towarów niebezpiecznych mającego odrębny numer UN, odrębną prawidłową nazwę przewozową lub, o ile została przypisana, odrębną grupę pakowania (odpowiednio jako objętość, masę brutto lub masę netto)
(g) nazwę i adres nadawcy
(h) nazwę i adres odbiorcy (odbiorców). W przypadku, gdy towary niebezpieczne przeznaczone są dla odbiorców nieznanych w chwili rozpoczęcia przewozu, za zgodą właściwych władz państw, których dotyczy przewóz, informacja ta może być zastąpiona wyrazami „Sprzedaż obwoźna”
(i) zapis wymagany na podstawie umowy specjalnej
(j) (Zarezerwowany)
(k) kod ograniczeń przewozu przez tunele, o ile został przypisany do danego towaru
Umieszczenie kodu ograniczeń przewozu przez tunele w dokumencie przewozowym nie jest wymagane w przypadku gdy przewidywana trasa przewozu nie przebiega przez tunele, w których obowiązują ograniczenia przewozu towarów niebezpiecznych.
Umiejscowienie i kolejność informacji wymaganych w dokumencie przewozowym są dowolne, z wyjątkiem informacji wymaganych pod (a), (b), (c), (d) i (k), które powinny być podane w kolejności określonej powyżej (tj. (a), (b), (c), (d), (k)), bez żadnych dodatkowych informacji pomiędzy nimi, o ile nie są one dopuszczone w ADR.
Poniżej podano przykład dozwolonych opisów towarów niebezpiecznych:
„UN 1098 ALKOHOL ALLILOWY, 6.1 (3), I, (C/D)” lub
„UN 1098, ALKOHOL ALLILOWY, 6.1 (3), PG I, (C/D)”.
W przypadku przewozu krajowego funkcję dokumentu przewozowego może pełnić dowolny inny dokument zawierający dane wymagane przepisami ADR. W przewozie międzynarodowym dokument przewozowy powinien być sporządzony w języku urzędowym państwa nadania, jeżeli język ten nie jest językiem angielskim, niemieckim, francuskim to również w jednym z tych trzech języków.
– Instrukcji pisemnej dla kierowcy
Instrukcje te powinny być przygotowane przed rozpoczęciem podróży przez przewoźnika dla załogi pojazdu w takim języku (językach) by każdy z załogi był w stanie je przeczytać i zrozumieć. Przewoźnik powinien upewnić się, że każdy z członków załogi rozumie jej znaczenie i jest w stanie poprawnie je zastosować. Instrukcje pisemne powinny odpowiadać wzorowi wskazanemu w Umowie ADR, biorąc po uwagę ich formę i zawartość.
– Opakowań
Towary niebezpieczne (oprócz podlegających pod wyłączenie LQ) przewozi się w opakowaniach ze specjalnym znakiem (certyfikatem opakowania). Litera w kodzie opakowania (X, Y, Z) określająca wytrzymałość opakowania, powinna odpowiadać grupie pakowania materiału.
– Wyposażenia jednostki transportowej
W jednostce transportowej powinno być przewożone następujące wyposażenie:
– klin pod koła, dla każdego pojazdu
– dwa stojące znaki ostrzegawcze
– płyn do płukania oczu 1)
oraz
dla każdego członka załogi pojazdu:
– kamizelka ostrzegawcza
– przenośne urządzenie oświetleniowe (latarka)
– para rękawic ochronnych
– ochrona oczu
Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas:
– maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, powinna być przewożona w pojeździe, w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 2.3 lub 6.1
– łopata 2)
– osłona otworów kanalizacyjnych 2)
– pojemnik do zbierania pozostałości 2)
1) Nie jest wymagany w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 1, 1.4, 1.5, 1.6, 2.1, 2.2 i 2.3.
2) Wymagane jest tylko w przypadku materiałów stałych i materiałów ciekłych, oznakowanych nalepkami ostrzegawczymi o numerach 3, 4.1, 4.3, 8 lub 9.